Terwijl heel Amerika kampt met grote droogte, genieten wij van een heerlijk temperatuurtje. Al twee dagen is het 's morgens bewolkt en kunnen wij goed doortrappen. Rond 13.00 uur breekt de zon door en het wordt niet al te warm. Na onze rustdag in Canyonville volgen we min of meer de snelweg. We rijden er maar heel af en toe op, meestal de parallelweg, de oude historische route langs de spoorlijn. Veel houtindustrie op rustige landelijke wegen. We ontbijten weer voor 5 bucks in 'diningen' waar de meest slechtgeklede, dikke mensen ontiegelijke hoeveelheden voedsel zitten te verorberen. Wij vallen niet op in onze verschoten kleren, sandalen en truck(fiets), waar wasgoed op ligt te drogen. En dan is er weer een heel ander landschap; veel graanvelden en lange vlakke wegen. Het voelt goed, dat we ons geen zorgen hoeven te maken, om ons voedsel en ons onderkomen voor de nacht. Steeds vinden we een camping, we slapen het liefst in onze tent, na meer dan 100 km (zaterdag 127 km. Dat hebben we wel verdiend vinden we, ja toch?
 |
| wachten voor de trein |
 |
| na wat kilometers weer wachten voor dezelfde trein |
 |
| weer een heel ander landschap |
 |
| wervelstormpjes op het platteland |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten