Superman en superwoman moeten rust houden!

Peeetje gaat voor op de Brookport brug. Ik begin nietsvermoedend aan dit gevaarlijke avontuur. De auto's gaan rakelings langs mij heen en ik hou mijn fiets niet. Hij glijdt weg en als ik plotseling moet stoppen, omdat ik anders in een gleuf over de kop ga besluit ik te gaan lopen.Ik gil dat naar P. Auto's kunnen mij niet voorbij (lees ook zijn reisverhaal) en het verkeer stroopt zich op.
The lady van de dining in Illinois (ja daar zijn we nu) herhaalt keer op keer; "You are very, very brave people that you cross that bridge!" Het mag niet eens, maar wij hebben geen bord gezien. Echt niet!
De volgende dag in Metropolis, de stad van Superman, gaat mijn eigen Superman nog een keer naar de dokter. Peeetje heeft geen pijn aan zijn oor, maar hij is een beetje doof. Nu in een goed, net ziekenhuis, zegt de dokter dat er aan zijn trommelvlies een zakje met vocht hangt. Weer antibiotica en als het na tien dagen niet over is, dan .......We zijn een beetje van slag. We besluiten om in Vienna een rustdag te gaan houden (vrijdag), maar misschien worden dat er wel meer dan één, want er zijn tornado's op komst.
Met al onze zooi zitten we nu in een motel en hebben het weer reuze naar onze zin. Kan ik ook mijn boek uitlezen en verhaaltjes schrijven, want dit bloggen en foto's oploaden kost veel tijd op trage (onbeveiligde)
verbindingen.